گریس‌های معمولی و نسوز معمولاً در نوع مواد تشکیل‌دهنده و کارایی که ارائه می‌دهند با هم متفاوت هستند. این گریس‌ها بسته به درجه حرارت سیستم عملیاتی، دماهای مختلف را تحمل می‌کنند. این مطلب برای شناخت تفاوت‌های اساسی بین گریس نسوز و معمولی تهیه شده است. ما را تا انتهای مطلب همراهی کنید.
گریس معمولی
گریس، یک ماده روان‌کننده غلیظ و روغنی است که از روغن مشتق شده از نفت یا روغن مصنوعی تشکیل شده است. گریس به دلیل قوام خود به عنوان یک درزگیر، برای جلوگیری از نشت روان‌کننده و همچنین جلوگیری از ورود آلاینده‌های خورنده و مواد خارجی عمل می‌کند. همچنین برای مؤثر نگه‌داشتن مهر و موم‌های فرسوده نیز کاربرد دارد.
گریس نسوز
اکثر روان‌کننده‌ها شرایط خاصی دارند که ممکن است قابل اشتعال شوند، مانند زمانی که شعله یا جرقه رخ می‌دهد و یا زمانی که سطح سیستم بسیار داغ می‌شود. به همین دلیل، این خواص روان کننده باید درک و کنترل شوند.
روان کننده باید به طور مناسب با خواص لازم برای کاهش خطرات احتمالی انتخاب شود. اینجاست که روان کننده‌هایی به نام سیالات مقاوم در برابر آتش به کار گرفته می‌شوند.
مقایسه گریس معمولی و گریس نسوز
در واقع گریس یک روان‌کننده جامد یا نیمه جامد است که به عنوان عامل پراکنش مواد غلیظ‌کننده در یک روان‌کننده مایع درست می‌شود. گریس‌های معمولی و نسوز در نوع مواد تشکیل‌دهنده با هم تفاوت دارند که در این بخش به بررسی آن می‌پردازیم:
ترکیبات و مواد تشکیل‌دهنده گریس نسوز
برای دانستن تفاوت بین چربی نسوز و معمولی، باید بدانید که اجزای گریس چیست و این دو گریس در کجا متفاوت است.
روغن پایه
نقطه شروع برای بررسی تفاوت بین دو گریس روغن است که پایه گریس را تشکیل می‌دهد. روغن‌های پایه در دو نوع مواد معدنی و مصنوعی هستند که بیشتر گریس‌های نسوز از مواد معدنی تشکیل می‌شوند. هر یک از این روغن‌ها خاصیت متفاوتی دارند، اما باید بدانید که هم در صورت تماس با هوا و هم اگر درجه حرارت بسیار زیاد باشد، به دلیل تخریب اکسیداتیو تجزیه می‌شوند.
تولیدکنندگان بسته به در دسترس بودن مواد اولیه، نوع روغن مورد استفاده را انتخاب می‌کنند. نوع مصنوعی، غالباً زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که سازنده کاملاً با ویژگی‌های آن آشنا باشد و تصمیم می‌گیرد بر اساس این ویژگی‌ها یک گریس جدید تولید کند.
ضخیم‌کننده
قسمت اصلی که باعث ایجاد تفاوت در گریس‌های نسوز و معمولی می‌شود، مربوط به همین مواد ضخیم‌کننده است. برخی از گریس‌ها شامل ترکیبی از روغن پایه با موادی مانند خاک رس هستند که دارای نقطه ذوب بالایی است. این نوع گریس در دماهای بسیار بالا مانند 500 درجه سانتی‌گراد می‌سوزد و آنچه باقی مانده است، زباله‌های هیدروکربن مواد ضخیم‌کننده است.
بهترین گریس نسوز در ترکیبات خود دارای صابون فلزی (برای ضخیم شدن) است و می‌تواند در برابر دمای بین 120 تا 220 درجه سانتی‌گراد مقاومت کند. اما بهتر است در برابر اکسیداسیون و تخریب نیز مقاوم باشد تا محصول نهایی بتواند حتی دمای 250 درجه سانتی‌گراد را تحمل کند.
افزودنی‌ها
مواد افزودنی اضافه‌شده به گریس بخشی از ترکیب اصلی است که از طریق روش‌های آنالیز محدودیت است شده است. این مواد باید بتوانند در برابر اکسیداسیون، خوردگی، سایش، جریان دمای کم و زیاد و حتی آب مقاوم باشند. بنابراین مواد افزودنی نیز یکی از عوامل مؤثر در ایجاد تفاوت بین گریس نسوز و معمولی است.
اگر مایل به شناخت چهار مورد از بهترین گریس‌های نسوز ایرانی هستید، کلیک کنید.
به طور کلی باید گفت که تفاوت گریس‌های نسوز با گریس‌های معمولی در نوع ترکیبات و مواد تشکیل‌دهنده آن‌ها است که باعث می‌شود زمینه کاربرد متفاوتی داشته باشند.
منبع:
https://bisleyinternational.com/what-is-the-difference-between-regular-grease-and-lithium-grease/
