مختصری از زندگینامه حافظ:
نام اصلی حافظ: خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین محمد شیرازی.
تولد: حدود سال ۷۲۷ هجری قمری در شیراز
وفات: ۷۹۲ هجری قمری، شیراز
ملیت ایرانی
محل دفن: حافظه، شیراز
نام مستعار: زبان نامرئی، مترجم مخفی، زبان عرفانی
زمینه فعالیت: ادبیات فارسی، شعر، فلسفه، منطق و عرفان
پیشه: شاعر
آثار: دیوان حافظ
زندگی نامه حافظ:
خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمد حافظ شیرازی (متولد 727 هجری قمری – متوفی 792 هجری قمری در شیراز) ملقب به لسان الغیب، مترجم السرّ، لسان العلم و ناظم العلم. اولیا، شاعر قرن هشتم هجری ایران. بیشتر اشعار او غزلی است که به غزل معروف است.
سبک گفتار حافظ به خواجوی کرمانی معروف است و سبک گفتار او شبیه اوست.او به عنوان یکی از مهم ترین تأثیرات شاعران پس از خود شناخته می شد. هر ساله در 29 مهرماه مراسم بزرگداشت حافظ با حضور علمای ایرانی و خارجی در مزار وی در شیراز برگزار می شود.
عکس حافظ
پدر حافظ بهاءالدین محمد و مادرش اهل کازرون هستند. در اشعار حافظ کنایه های کوچکی از زندگی او دیده می شود و بیشتر غزل ها چهره های اسطوره ای را تداعی می کند که او در ذهن مردم نوشته است. اما باز طبق مراجع دربار حافظ و منابع موثق و موثق، حافظ در خانواده ای متوسط به دنیا آمد و در جوانی حافظ قرآن شد و به همین دلیل او را حافظ می نامند.
شمس الدین از جوانی به مکتب رفت و به فراگیری علوم زمان خود پرداخت و از محضر این شیوخ به ویژه قوام الدین عبدا…
حافظ حدود 40 سال پیش در درس استادان آن عصر «قوام الدین عبدالله»، «مولانا بهاءالدین عبدالصمد بحرآبادی»، «میر سید شریف علامه گرجانی»، «مولانا شمس الدین عبدالله» و «کازی عزالدین آیجی» حاضر شد. و به همین دلیل در بیشتر علوم زمان خود توانایی بافتنی را داشت.
تابع حافظ:
در زمان سلطنت شاه شیخ ابواسحق به دربار راه یافت و احتمالاً به عنوان کارمند دولتی مشغول به کار بود. در دربار شاهان مظفر علاوه بر شاه ابواسحق، شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور دارند. شعر شغل اصلی او نبود و شغل دیگری (احتمالاً غیرنظامی) منبع امرار معاش او بود.
محل دفن حافظ
همسر و پسر حافظ:
او تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش هرگز ازدواج نکرد. همسر حافظ باید در سالهای اولیه ازدواجشان پسری به دنیا آورده باشد که تنها فرزند حافظ است و همچنین در جوانی در راه هندوستان با پدرش فوت کرده است.
آثار حافظ:
دیوان حافظ شامل 500 غزل، 42 رباعی و بسیاری از اشعار است که در مدت 50 سال سروده شده است.از آنجایی که حافظ اشعار خود را فقط در لحظات خلوت و الهام بخش می سرود، در هر سال به طور متوسط تنها 10 غزل می سرود و تمرکزش بر خلق اثری بود که برای وضعیت واقعی معشوقش کافی باشد. کتاب های زیادی به فارسی و سایر زبان های دنیا منتشر شده است.
حافظ را تواناترین شاعر در زبان فارسی می دانند و نوآوری اصلی حافظ در ابیات مجزا و مستقل و منظمی است که سروده است.
حافظ فال:
برج حافظ یکی از محبوب ترین برج های ایرانیان است. امروزه هر خانه ایرانی دیوان حافظ دارد و ایرانیان طبق سنت دیرینه در روزهای ملی یا مذهبی مانند نوروز سر سفره هفت سین یا شب یلدا با کتاب حافظ فال می گیرند.
منبع: اداره فرهنگ و هنر بیتوته
تالیف: روبا
[ad_2] [ad_2]
